KRISIS KABABAYAN Wala na namang hanap-buhay si itay; Pudpud na'ng mga daliri ng aking nanay. Kaya't heto ako, ang pag-asa ng bansâ ~ Nalilipásan, kumakayod, at nagbabatâ. Ikaw: kababayan ba kita? Bakit mo kaya ako ikinahihiya? Mas malapit ako sa pinanggalingan ~ Magkikita rin tayo sa huling putikán. Anong malasakit ang iyong pinagmamalaki? Wala ka bang habág sa 'yong inang bayan? Ang tangan ko ba'y kinabukasang sawi? Hindi mo ba ako matutulungan? Kabayan, huwag mo'ng takasan ang ating krisis Alimango lamang ang tumatakbo nang palihis! Ang di marunong tumugón sa lupang sinilángan    Hindi makarárating sa paroroónan!